26 Ocak 2013 Cumartesi

Ne yapacağım ben şimdi sizinle?

Bizim bahçeyi ziyarete gelen erkek kedi nüfusu çoğalınca annelerini mecburen kısırlaştırma operasyonu için veterinere bıraktım.

O gün bu gündür deli gibi bağıra çağıra annelerini arıyorlar.

4 aylık koskocaman kızlar oldunuz. Anneniz size hamile kalıp da bana sığındığında sizden bir kaç ay büyüktü :(
Hala başınızın çaresine bakamıyorsunuz.
Ahhh zamane kızları ahhh!

Akşam hava soğuk ve yağmurluydu,bahçede korunaklı yuvalarını bırakıp sarmaşığa tırmanarak  2. katın balkonuna çıkmışlar. Haydi uyu uyuyabilirsen.

Aldık içeri mecburen ama bu evde kalamanız olanaksız çocuklar ,artık evin kontenjanı doldu.

Küdük ve Tagaddi dehşet içinde kapıda nöbet tutuyorlar.

Baksanıza sıcacık kalorifer ve bir battaniye karnını yaş mamayla tıka basa doyurmuş şu iki yaramazı nasıl da mutlu etmiş...
Artık dışarıda kalamazlar. Rahata ve hazır mamaya alıştılar. Tüm gün bahçede neşe içinde oynuyorlar bizi çok eğlendiriyorlar.
Eminim gittikleri eve  de neşe verecekler!

Lütfen paylaşalım ve bu iki kıza sıcak birer yuva bulalım!





15 Ocak 2013 Salı

We are the family / Biz bir aileyiz


Bu fotoğraf sizde hangi şarkıyı söyleme isteği uyandırıyor ?
Bende We are the family 'i...
Sevgili Nurdan hanım'a da  Biz Mihriban Aileyiz filmini anımsatmış :)
http://www.youtube.com/watch?v=zoe7dVLvRVM 
Katkısı için can dosta çok çok teşekkürler...

Sıpalar özellikle sabahları öyle şirin oluyorlar ki anlatamam.
Mutfak penceresine gelip pata pata cama vuruyorlar ailece. Akşamdan doldurduğum tabakları boşalmış olduğundan
" heyyy kadın bizim mamalar gecikti,işi gücü bırak bize bak ! " dercesine.
Hala birarada geziyorlar,birlikte yatıp birlikte oynuyorlar. Hani kediler 2 aydan sonra yavrularını tanımazlardı ? YALAN!
Bunlar harika bir aile!

Mutlu bir gün dileriz hepimiz hepinize!

11 Ocak 2013 Cuma

Öyle Bir Geçer Zaman ki...



Biz büyüdük kocaman kocaman kızlar olduk.
Çok şirin ,çok hareketli ,yaramaz ve de -çok şükür- sağlıklıyız !

Sokaklarda yaşam savaşı veren kardeşlerimize göre kat kat şanslıyız. Sabah akşam kuru ve yaş mama yiyebiliyoruz,bahçede olsak da korunaklı yuvamız var. Kocaman olduk ama annemizden hiç ayrılmadık,bahçeden dışarı çıkmak şöyle dursun arka bahçeden ön bahçeye bile geçmedik daha.

Tekiriz ya kimse bizi istemedi,bu da pek umurumuzda değil doğrusu;burada aradığımız her şey var! 

Yalnız yaz gelince evdekiler bahçeye çıkmaya başlayınca sorun olacakmışız . Zira annemizden ne gördüysek biz de aynısını yapıyoruz,Keşkül'e Küdük'e hiç tahammül edemiyoruz. Annem Keşkül'ü her gördüğünde pata küte dövüyor,kaç defa burnunu kanattı. Keşkül'ün annesi olduğunu tahmin ettiğimiz kadın çok üzüldü ," ne yapacağım ben sizinle ? " diyor. Bizim hiç suçumuz yok ki annemiz  ne öğrettiyse biz de onu yapıyoruz.

İnsanlara ne kadar yakınsak köpeklere de o kadar uzağız.
Bizi evinize, bahçenize alır mısınız?