11 Ocak 2013 Cuma

Öyle Bir Geçer Zaman ki...



Biz büyüdük kocaman kocaman kızlar olduk.
Çok şirin ,çok hareketli ,yaramaz ve de -çok şükür- sağlıklıyız !

Sokaklarda yaşam savaşı veren kardeşlerimize göre kat kat şanslıyız. Sabah akşam kuru ve yaş mama yiyebiliyoruz,bahçede olsak da korunaklı yuvamız var. Kocaman olduk ama annemizden hiç ayrılmadık,bahçeden dışarı çıkmak şöyle dursun arka bahçeden ön bahçeye bile geçmedik daha.

Tekiriz ya kimse bizi istemedi,bu da pek umurumuzda değil doğrusu;burada aradığımız her şey var! 

Yalnız yaz gelince evdekiler bahçeye çıkmaya başlayınca sorun olacakmışız . Zira annemizden ne gördüysek biz de aynısını yapıyoruz,Keşkül'e Küdük'e hiç tahammül edemiyoruz. Annem Keşkül'ü her gördüğünde pata küte dövüyor,kaç defa burnunu kanattı. Keşkül'ün annesi olduğunu tahmin ettiğimiz kadın çok üzüldü ," ne yapacağım ben sizinle ? " diyor. Bizim hiç suçumuz yok ki annemiz  ne öğrettiyse biz de onu yapıyoruz.

İnsanlara ne kadar yakınsak köpeklere de o kadar uzağız.
Bizi evinize, bahçenize alır mısınız?

3 yorum:

  1. Maşallah, nasıl da güzeller ^-^
    Umarım çok sevilecekleri yuvalara kavuşurlar.
    Profilimde paylaşacağım.
    Sevgilerimle ^-^

    YanıtlaSil
  2. oyssssssssssss sahanesınızzzzz sızzzzzzzzz masallah dıyorummmmmmmmmmmmm..

    cekılısıme bekleırm sızı de..sevgıler


    http://www.kelebegingozunden.com/2013/01/hediyeeee-varrrrrrrr.html

    YanıtlaSil
  3. Amanın bunlar ciddi ciddi küçük birar prenses olmuşlar.
    İnşallah talihlerine siyah abileri gibi iyi birer aile yazılmıştır.
    Öptürmezler şimdi bunlar burunlarından falan...

    YanıtlaSil