21 Aralık 2010 Salı

COLETTE KİMDİR?


O bizim 13 yıl 11 ay birlikte yaşadığımız ilk göz ağrımız ,huysuz ama ölümüne sadık,bir Kangal kadar yürekli kızımızdı.Oğlum onunla büyüdü,hayatımıza bir şekilde dahil olan herkesin onunla mutlaka anısı vardır.Bir arkadaşımın söylediği gibi''ben Nilgün'ü Coletsiz düşünemiyorum''neredeyse her anım onunla geçerdi.Hayatınızda -eğer dostluğunu kazanabilirseniz-hiç kimse sizi onun gibi karşılamaz,hiç kimse sizi onun gibi sevemezdi...Hiç yemek seçmez ,sebze meyve ne bulursa kıtır kıtır yer'' daha yok mu?''bakışlarıyla vicdan sömürüsü yapardı.Nereye gittiğini bilemediğiz onca abur cubura rağmen her zaman manken gibi incecik olmayı  nasıl başarırdı hala çözülemedi.
Huysuzdu evet 15.katta oturmamıza rağmen duyduğu köpek havlaması ve faytondaki atların nal şıkırtıları onu çıldırtır,yazlıkta kapımızın önünden kedi ,köpek hatta insan geçirmezdi.''Hayır''''çok ayıp''sözcüklerinin ne anlama geldiğini öğrenmeye ömrü yetmedi.
Onu çok sevdik ,hatta bir çok insan köpek sevmeyi onunla öğrendi.Hastalandı ve ne yapılması gerekiyorsa yapıldı.İleri yaşına rağmen operasyonu atlattı hatta o akşam 3 kalem pirzola ,bir dilim pastayı afiyetle midesine indirdi(veterinerimizi şaşkına uğratarak)Hastalık tüm vücudunu sarınca bizi terketti melek oldu...Yaşasaydı Keşkül,Küdük ve Tagaddi asla bizimle olamazdı çok kıskançtı çünkü.Onu çok özlüyorum ,çocuklarımın hepsini çok seviyorum ama onun yeri başkaydı.
Artık o güzel bir anı belleğimde ,insan sevgiyi,sabrı ,başka bir canlı için fedakarlığı bazen hayvanlardan öğreniyor,galiba ben de  ondan çok şey öğrendim...
Sevgiler,zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkürler...

5 yorum:

  1. Benimde yillar once Turkiye´de tatilde copte buldugum ve buraya getirdigim kucuk bir kedi yavrusu vardi, buyudu biz onu cok sevmistik, ama maalesef evimde cikan yanginda dumandan zehirlenip oldu, aylarca cok aglamistim, cocugum , arkadasim herseyimdi o benim, sizi cok iyi anliyorum bu konuda ve acinizi paylasiyorum ama sizin gibi ona deger veren bir sahibinin olmasi, geride guzel hatiralar birakmasi ne kadar anlamli..

    YanıtlaSil
  2. Rahmetli ananecim " kızım birşeyi çok sevmenin en kötü tarafı birgün ayrılacagının muhakkak olmasıdır" derdi.Benim sevdiğim herseye olan aşırı düşkünlüğümü gördükçe... Ki sözünü ispatlarcasına melek oldu hayatımızda..
    İçim sızladı okudukça.En büyük korkum bu benim.Sevdiklerimi kaybetmek.. En acılarından birini yaşıyorum hala... Hani deseler ki ömrünün 1 yılını ver 1 günlüğüne geri gelecek saniye düşünmem..
    Acı hep aynı acı hangi şekle girerse girsin..Geçmese de alışılıyor sanırım ama işte böyle durup dururken akla gelip belki bir fotograf belki bir kokuyla, burunda ince bir sızı bırakıyor....

    YanıtlaSil
  3. Aynen Semy gibi en korktuğum şeydir benim de, telaffuz bile edemediğim. İçim acıdı okurken, ne mutlu ki sizinle birlikte mutlu bir hayati olmus, siz de onunla mutlu gecirdiginiz gunlerin anisina sahipsiniz..

    YanıtlaSil
  4. cogumuz sevmeyi onlardan ogreniyoruz, karsiliginda odedigimiz bedel onlarin erkenden bizi birakip gitmesi oluyor. En buyuk korkum, kabusum bu benim..
    Basiniz sagolsun : (

    YanıtlaSil